Ordeningen en Invallen
Peter van der Weele - 1999 - NL
Peter van der Weele studeerde in 1992 af aan kunstacademie Minerva. Hij was deelnemer en voorzitter van het project 'The air is yours' (zelfportretten), een initiatief van het kunstenaarscollectief Fortuin. Tijdens dit project liet hij een levensgrote fotokopie van zichzelf als wateraap zien. Verder exposeerde hij tekeningen in Pictura en De School en deed mee aan verschillende groepsexposities.
In Sign zullen zowel abstracte als figuratieve werken te zien zijn.De abstracte werken kenmerken zich door heldere, herhalende patronen, zie zich eindeloos zouden kunnen voortzetten. de figuratieve werken, o.a. een serie modellen uit postordercatalogi, zijn eveneens helder en eenvoudig. Ze onderscheiden zich door hun duidelijk herkenbare voorstelling. Verder zijn er tekeningen en schilderijen te zien, die de dagelijkse omgeving van de kunstenaar (het uitzicht uit zijn raam) als uitgangspunt hebben.
In de begeleidende tekst is te lezen dat van der Weele zich bezig houdt met hoe de kunst en de werkelijkheid zich verhouden. En wat zijn plek daarin is. De ordeningen die hij wil aanbrengen, worden vaak aangestuurd door, soms grillige, invallen.
"De lucht is elke dag anders. ik kan er uren naar kijken. geen kunst kan dat evenaren. niets heeft dezelfde schittering en zuiverheid als de werkelijkheid.
Zien, kijken is de grondslag van alles wat ik doe. Een schilderij kan niet benaderen wat ik zie. dat dwingt mij na te denken over oplossingen. kijken is de aanleiding; vervolgens is het schilderij mijn onderwerp. een schilderij maakt zichzelf zichtbaar.
De schoonheid zit in de dingen die je gewoon ziet. Dat zichtbaar maken in een tekening of schilderij is problematisch. in een kunstwerk verliezen dingen onmiddellijk hun dagelijkse context; het zijn niet meer de dingen die je gewoon ziet, het is een kunstwerk.
Ik maakte een serie schilderijen van het uitzicht uit mijn raam. Naar buiten kijken en schilderen. Per definitie maak je een vertaalslag. Je kijkt naar buiten en vervolgens kijk je naar het schilderij om te zien wat je doet. Je bent de wig van de wip wap. Om dat te voorkomen kon ik of ophouden naar het werk te kijken of ophouden naar buiten te kijken. Ik koos voor het laatste.
een schilderij maken, een vlak. Centimeter voor centimeter; het licht, de invloed van buiten zal zijn werk wel doen en de stemming van het schilderij bepalen. Voor mij maakt het vervolgens niet veel uit of ik een serieel stippen-schilderij maak of een doodskop.
Soms ervaar ik een doodskop als eerlijker. Want hoewel ik besef dat in een stippen-schilderij de inbreng van de voorstelling minimaal is en de invloed van het buitenlicht dus optimaal zichtbaar wordt, vind ik een doodskop elementair.
Iedere jongen vroeger op school streefde naar een zo goed mogelijk getekende doodskop. Als kind ontwikkel je die: een doodskop, een straaljager, een motorfiets, een galjoen etc. je hebt ze nodig voor je tekeningen. voor mij is de voorstelling misschien niet minimaal, maar dus wel elementair. ik kan dat niet uitvlakken. ik besef dat, als ik een serieel schilderij maak, ik dat doe, omdat het me aantrekt, niet louter als uitkomst van een of andere intellectuele exercitie. De logische verklaring is ondergeschikt aan het feit dat een patroon van stippen iets in mij raakt. dat is niet anders dan de overweging een doodskop te schilderen. Ik vind in het zien en het beeldend denken ruimte voor het onlogische, het paradoxale en het tegendraadse. Anders dan in het talig denken, dat meer een verklaring vraagt. Betekenis is slechts één van de vele manieren iets te begrijpen. Ik vind in kunst een vrijplaats."
