[EN] is an arts criticism platform rooted in Groningen, NL. We believe in slow reflection, in sustainable criticism, and the power of extensive contemplations and considerations - and wish to move away from "actuality" and rushed writings.

Currently, we are facilitating the production and spreading of art texts and entering several archives for republications.

~   ~   ~   ~   ~   ~   ~   ~   

[NL] is een kunst-kritiek-platform geworteld in Groningen, NL. We geloven in langzame reflectie, in duurzame kritiek, en de kracht van uitgebreide overpeinzingen en overwegingen - en wensen weg te bewegen van "actualiteiten" en gehaaste teksten.

Op het moment faciliteren wij de productie en verspreiding van kunst-discursieve teksten; Aan de andere kant duiken wij in de archieven voor herpublicaties.

~   ~   ~   ~   ~   ~   ~   ~   

       _[EN]
My Child Could Do That
       ^{Michiel Teeuw & Dinnis van Djiken}
       _[EN]
Call for writers
       ^zandbank

       _{[NL] / [EN]}
SIGN: Archive 1988-1993
       ^{VARIOUS AUTHORS}

       _{[NL] / [EN]}
SIGN: Archive 1993-1999
       ^{VARIOUS AUTHORS}

"Zij wilde zo graag een Memphis-vloerkleedje."

EDGAR EN LUCIA - 1993 - NL

Edgar en Lucia exposeren met "zij wilde zo graag een Memphis-vloerkleedje" in Sign. De galerie is gevestigd in een voormalige slagerij. Deze ruimte ademt nog de sfeer van zijn oorspronkelijke bestemming. Edgar en Lucia hebben hun thema's gebaseerd op deze specifieke ruimte en samengebracht in een fictief personage: een slagersvrouw. Rond deze vrouw is de expositie opgebouwd.



"Ik leefde voor mijn slager, de zaak en het gezin. Hij hakte het vlees in stukken, ik gaf het aan mijn vlees en bloed. (lacht) Mijn slager, God zij hem genadig, wilde dat ik mij dienstbaar opstelde. Altijd tussen die vier muren; de zaak was aan huis. Ik keek op tegen mijn man, wat hij uit een koe wist te halen... (ze haalt een stofje van de vloer) Ik keek neer op mezelf en zag niet meer dan de kale tegels aan de muur. Toen mijn man een auto had gekocht, nam hij me mee naar buiten. We maakten ritjes naar het platteland en in plaats van het slachtvee thuis, zag ik dan overaal vredig grazende koeien en mooie roze varkentjes. Daar werd ik rustig van. (lacht) Ik denk wel eens, bij ons thuis was alles dood. (stilte) Dat dingen ook een ziel hebben, begrijp ik nu pas, nu mijn man is overleden en mijn dochter is vertrokken. (stilte) Ik heb de slagerij verkocht en dit mezelf cadeau gedaan. (Wijst naar de vloer) Stel je voor dat ik dit vroeger al had gekocht. (Ze begint te schateren) Wat zou mijn slager raar hebben staan kijken: tussen de diepgevroren halve varkens en de steriele tegeltjes dit Memphis-vloerkleed..."

Haar leven valt uiteen in drie verschillende werelden. De wreedheid en de kilte in haar sociale leven, haar vlucht daaruit door de levende natuur te verheerlijken en haar hang naar cultuur, die voor haar zo plat is als een Memphis-vloerkleedje. De spanning tussen deze drie werelden hebben Edgar en Lucia in de expositie vormgegeven door de ruimte met de nog aanwezige elementen van de oude slagerij in te richten met installaties en voorwerpen, tekeningen, houtsnedes, foto's en schilderijen.