Sporen in het landschap
THEA KRAMER over HELMUT WAMS - 1989 - NL
Helmut Wams - "Pinocchio's brief"
19 december 1989 t/m 20 januari 1990
"Pinocchio's Brief " zal bestaan uit 70 geschilderde vellen, die gezamenlijk een dagboek vormen van de reis van de kunstenaar. Deze reis beslaat 7 dagen, waarbij steeds tien momenten van elke dag belicht worden. De beelden bestaan o.a. uit de homerische wandeling door het landschap, ontmoetingen en zelfportretten.
Verschillende van de schilderijen
Sporen in het landschap
Het tentoongestelde werk bij het project "Pinocchio's brief” van Helmut Wams valt direct op door het formaat en het bijzondere verfgebruik. Wams schildert 6 à 7 dunne lagen olie-, acryl- en lakverf over elkaar op grote vellen geïmpregneerd papier. Hierdoor ontstaat een transparant effect. De penseelstreek blijft zichtbaar en maakt zo een belangrijk onderdeel uit van de inhoud: ' het handschrift moet als een spoor in het landschap zichtbaar zijn' aldus Wams. Op het eerste gezicht is de stilte in het werk zichtbaar. zijn schilderijen doen denken aan de statische altaarstukken uit de Middeleeuwen, die elk hun eigen verhaal vertellen. Echter, bij nadere beschouwing, vallen er contrasten op, die dynamiek brengen in het werk en die het spannend maken. Ineens duikt in het verstilde werk een figuur op die bijna agressief door het landschap beweegt. Die contrasten vallen ook op in het kleur- en materiaalgebruik. Het vaak monochrome werk wordt onderbroken door felle, soms lichtgevende accenten. Met name het wit lijkt te stralen; dit wordt extra versterkt door de glimmende deklaag. Andere vormen krijgen juist nadruk omdat ze mat zijn geschilderd. De stilte wordt niet alleen doorbroken door bovengenoemde middelen, maar ook in de beelden. In de abstracte landschappen kun je figuratieve vormen herkennen: een vogel die opgeschrikt zijn vleugels uitslaat, een menselijke figuur die het beeld uit lijkt te lopen. De landschappen nodigen uit tot dynamiek. Zo verwijzen de kleuren naar de wisseling van dag en nacht of naar het verschuiven van het licht van het oosten naar het westen. De stille, vrouwelijk aandoende vormen liggen zwaar op hun plaats en zijn aan de boven- en onderkant afgeschermd; de zijkanten open als voor invloeden van buitenaf. De vormen worden zo in evenwicht gehouden. dit evenwicht verfijnt Wams verder door het vrij monumentale werk te omsluiten met een geschilderd kader. het maakt het werk intiemer, je zou het verkleinen kunnen noemen. Het verkleinen is een belangrijke drijfveer en in zijn hele oeuvre aanwezig. Dit kan omschreven worden als een poging om alles aan ervaring beheersbaar te maken door het steeds verder te abstraheren tot de essentie overblijft. dan, verkleind tot wat het nu is, is het schilderij autonoom geworden en kan het (cyclische) proces opnieuw beginnen. het uitspreken van ervaringen en het hanteren van wat hij heeft gezien, gebruikt de kunstenaar om een nieuw begrip aan de dingen te geven. Schilderen is voor hem een verwerkingsproces en een instrument om dat te laten zien; zelf noemt hij het 'zijn eigen toverkunst uitvinden'. Deze drijfveren zijn niet direct zichtbaar, je moet je eigen gevoel gebruiken om het werk te begrijpen en je eigen betekenis er aan te geven. Daar biedt het werk van Helmut Wams ruimte voor. Zijn uitgangspunt zou je expressionistisch kunnen noemen, het zo direct mogelijk weergeven van indrukken uit de maatschappij, natuur en zijn persoonlijk leven. dit vindt zijn neerslag in "Pinocchio's brief", waarmee de kunstenaar op dit moment nog bezig is. "Pinocchio's brief" is de verbeelding van een zevendaagse reis door het landschap waarbij Helmut zich liet inspireren door het Spaanse land. Van elke dag heeft hij tien momenten vastgelegd. dit kunnen ontmoetingen zijn met de natuur, zichzelf of de ander. Deze dagelijks terugkerende registraties vormen gezamenlijk een dagboek van zeventig beschilderde vellen. Zo 'beschrijft' de kunstenaar zijn persoonlijke reis en wij kunnen hier een stukje met hem mee wandelen.
19 december 1989 t/m 20 januari 1990
"Pinocchio's Brief " zal bestaan uit 70 geschilderde vellen, die gezamenlijk een dagboek vormen van de reis van de kunstenaar. Deze reis beslaat 7 dagen, waarbij steeds tien momenten van elke dag belicht worden. De beelden bestaan o.a. uit de homerische wandeling door het landschap, ontmoetingen en zelfportretten.
 |  |  |
 |  |  |
Sporen in het landschap
Het tentoongestelde werk bij het project "Pinocchio's brief” van Helmut Wams valt direct op door het formaat en het bijzondere verfgebruik. Wams schildert 6 à 7 dunne lagen olie-, acryl- en lakverf over elkaar op grote vellen geïmpregneerd papier. Hierdoor ontstaat een transparant effect. De penseelstreek blijft zichtbaar en maakt zo een belangrijk onderdeel uit van de inhoud: ' het handschrift moet als een spoor in het landschap zichtbaar zijn' aldus Wams. Op het eerste gezicht is de stilte in het werk zichtbaar. zijn schilderijen doen denken aan de statische altaarstukken uit de Middeleeuwen, die elk hun eigen verhaal vertellen. Echter, bij nadere beschouwing, vallen er contrasten op, die dynamiek brengen in het werk en die het spannend maken. Ineens duikt in het verstilde werk een figuur op die bijna agressief door het landschap beweegt. Die contrasten vallen ook op in het kleur- en materiaalgebruik. Het vaak monochrome werk wordt onderbroken door felle, soms lichtgevende accenten. Met name het wit lijkt te stralen; dit wordt extra versterkt door de glimmende deklaag. Andere vormen krijgen juist nadruk omdat ze mat zijn geschilderd. De stilte wordt niet alleen doorbroken door bovengenoemde middelen, maar ook in de beelden. In de abstracte landschappen kun je figuratieve vormen herkennen: een vogel die opgeschrikt zijn vleugels uitslaat, een menselijke figuur die het beeld uit lijkt te lopen. De landschappen nodigen uit tot dynamiek. Zo verwijzen de kleuren naar de wisseling van dag en nacht of naar het verschuiven van het licht van het oosten naar het westen. De stille, vrouwelijk aandoende vormen liggen zwaar op hun plaats en zijn aan de boven- en onderkant afgeschermd; de zijkanten open als voor invloeden van buitenaf. De vormen worden zo in evenwicht gehouden. dit evenwicht verfijnt Wams verder door het vrij monumentale werk te omsluiten met een geschilderd kader. het maakt het werk intiemer, je zou het verkleinen kunnen noemen. Het verkleinen is een belangrijke drijfveer en in zijn hele oeuvre aanwezig. Dit kan omschreven worden als een poging om alles aan ervaring beheersbaar te maken door het steeds verder te abstraheren tot de essentie overblijft. dan, verkleind tot wat het nu is, is het schilderij autonoom geworden en kan het (cyclische) proces opnieuw beginnen. het uitspreken van ervaringen en het hanteren van wat hij heeft gezien, gebruikt de kunstenaar om een nieuw begrip aan de dingen te geven. Schilderen is voor hem een verwerkingsproces en een instrument om dat te laten zien; zelf noemt hij het 'zijn eigen toverkunst uitvinden'. Deze drijfveren zijn niet direct zichtbaar, je moet je eigen gevoel gebruiken om het werk te begrijpen en je eigen betekenis er aan te geven. Daar biedt het werk van Helmut Wams ruimte voor. Zijn uitgangspunt zou je expressionistisch kunnen noemen, het zo direct mogelijk weergeven van indrukken uit de maatschappij, natuur en zijn persoonlijk leven. dit vindt zijn neerslag in "Pinocchio's brief", waarmee de kunstenaar op dit moment nog bezig is. "Pinocchio's brief" is de verbeelding van een zevendaagse reis door het landschap waarbij Helmut zich liet inspireren door het Spaanse land. Van elke dag heeft hij tien momenten vastgelegd. dit kunnen ontmoetingen zijn met de natuur, zichzelf of de ander. Deze dagelijks terugkerende registraties vormen gezamenlijk een dagboek van zeventig beschilderde vellen. Zo 'beschrijft' de kunstenaar zijn persoonlijke reis en wij kunnen hier een stukje met hem mee wandelen.